Over het boek
Jörgen Hofmeester is vader van twee kinderen, Tirza en Ibi. Zijn echtgenote had hun verlaten voor haar jeugdliefde, maar na drie jaar staat ze weer voor de deur. Tirza is afgestudeerd aan het gymnasium en gaat met haar vriend een reis maken door Afrika.
Tirza is alles voor Hofmeester. Hij houdt zielsveel van haar. Tirza is zijn zonnekoningin. Als hij haar vriendje ontmoet, wordt hij helemaal woest. Choukri, het vriendje, lijkt sprekend op Mohammed Atta. De zonnekoningin is verliefd op Atta en gaat met hem naar Afrika.
Mening
Ik vond Tirza best een goed boek. In het begin was het erg langdradig. De eerste 70 bladzijdes gingen over de echtgenote en hoe zij Hofmeester en haar kinderen verliet voor een jeugdliefde. Daarnaast gingen de eerste 300 bladzijdes over het karakter van Hofmeester. Dit riep emotionele spanning op.
Ik wist waar het boek over ging, maar het belangrijkste deel kwam maar niet. Hierdoor raakte ik een beetje in de war. Ik snapte niet dat het leven van Hofmeester in 300 bladzijden beschreven moest worden, en het belangrijkste in 100 bladzijden. Uiteindelijk was het allemaal best logisch. Je moest het verleden van Hofmeester kennen om zijn daden te begrijpen.
Ik vond het erg mooi dat Hofmeester met Kaisa omging alsof het zijn eigen dochter was, maar ergens vond ik het toch niet zo verstandig. Het is natuurlijk erg mooi als een man een verwaarloosd kind als eigen neemt, maar met Hofmeesters verleden weet ik niet of Kaisa er beter van wordt. Al snel begint Hofmeester haar ook al hoog-hoogbegaafd te noemen, zoent hij haar vaak op haar gezicht en hij wilt maar geen kinderbed in zijn kamer zodat ze samen in één bed slapen.
Daarnaast vind ik het opmerkelijk dat Hofmeester vind dat hij de meest perfecte dochters heeft verwekt, terwijl die niet zo perfect zijn als hij denkt. Beide dochters hebben een relatie (gehad) met oudere mannen, terwijl zij minderjarig waren. Ook heeft Tirza erg lang met de ziekte anorexia geworsteld.
Ik vond het idee om emotionele spanning op te wekken maar de lezer daarna in de maling te nemen erg goed van de schrijver. Je hebt het hele verhaal lang sympathie voor Hofmeester, maar uiteindelijk kom je erachter dat Tirza de sympathieke persoon is. Pas in het einde van het boek, toen Hofmeester Kaisa vertelde dat hij zijn dochter had vermoord, kwam je erachter dat je in de maling was genomen. Het was erg slim van de schrijver om die gebeurtenis al eerder in het boek te verwerken, maar er dingen uit weg te laten. Daardoor wordt de kritische spanning nog groter en is het verhaal logischer geworden. Een voorbeeld is dat Hofmeester zich vies voelde nadat hij zijn dochter en Choukri seks zag hebben, waarna hij een douche nam. Hij was dus vies van het bloed. Hij ging toen ook verder aan de tuin werken, maar wat hij eigenijk deed was de lichamen begraven. Dat vond ik een erg spannend stuk om te lezen.
Ik vond het erg mooi dat Hofmeester met Kaisa omging alsof het zijn eigen dochter was, maar ergens vond ik het toch niet zo verstandig. Het is natuurlijk erg mooi als een man een verwaarloosd kind als eigen neemt, maar met Hofmeesters verleden weet ik niet of Kaisa er beter van wordt. Al snel begint Hofmeester haar ook al hoog-hoogbegaafd te noemen, zoent hij haar vaak op haar gezicht en hij wilt maar geen kinderbed in zijn kamer zodat ze samen in één bed slapen.
Daarnaast vind ik het opmerkelijk dat Hofmeester vind dat hij de meest perfecte dochters heeft verwekt, terwijl die niet zo perfect zijn als hij denkt. Beide dochters hebben een relatie (gehad) met oudere mannen, terwijl zij minderjarig waren. Ook heeft Tirza erg lang met de ziekte anorexia geworsteld.
Ik vond het idee om emotionele spanning op te wekken maar de lezer daarna in de maling te nemen erg goed van de schrijver. Je hebt het hele verhaal lang sympathie voor Hofmeester, maar uiteindelijk kom je erachter dat Tirza de sympathieke persoon is. Pas in het einde van het boek, toen Hofmeester Kaisa vertelde dat hij zijn dochter had vermoord, kwam je erachter dat je in de maling was genomen. Het was erg slim van de schrijver om die gebeurtenis al eerder in het boek te verwerken, maar er dingen uit weg te laten. Daardoor wordt de kritische spanning nog groter en is het verhaal logischer geworden. Een voorbeeld is dat Hofmeester zich vies voelde nadat hij zijn dochter en Choukri seks zag hebben, waarna hij een douche nam. Hij was dus vies van het bloed. Hij ging toen ook verder aan de tuin werken, maar wat hij eigenijk deed was de lichamen begraven. Dat vond ik een erg spannend stuk om te lezen.
Het was dus eerst erg langdradig, maar uiteindelijk heeft de schrijver de juiste schrijfstijl gebruikt. Ik vind het boek geen tweede keer lezen waard, omdat ik niet weer door de eerste 300 bladzijdes heen wil.
Extra
Dit boek is ook verfilmd. De trailer is te vinden met de onderstaande link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten